Met de moderne tijd, komen moderne manieren van denken. Met moderne manieren van denken komen nieuwe manieren om oude dingen te benaderen. Dit wordt gedaan door het mengen van het oude en het nieuwe door het corrigeren van het oude met het nieuwe. Zo zit het bij fotorealisme. Deze kunst, die gedomineerd wordt door schilders in plaats van fotografen, bestaat uit het maken van een schilderij uit een foto. Dit begon in 1960 in de Verenigde Staten en heeft zelfs vertakkingen naar een andere kunstvorm genaamd hyperrealisme. Fotorealisme is ontstaan uit Pop Art om op te treden als een verzet tegen abstract expressionisme en minimalisme. Soms kreeg het ten onrechte namen als Super Realisme, Nieuw Realisme, Focus Realism en Hyper Realisme.
In deze kunstvorm gebruikt de foto realist een camera en foto om informatie te verzamelen. Hij, of zij, verbindt dan systematisch deze informatie aan het doek, mechanisch of semi mechanisch. Als je dit doet, moet de kunstenaar rekening houden met het belangrijkste doel van de kunstvorm: het schilderij een grotere versie van het beeld in de foto laten lijken of het laten lijken op een echte foto. Dit zorgt ervoor dat de stijl van de kunstenaar strak en precies wordt, waardoor het meer streng en krachtig in uitvoering is. Het kunstwerk is te meten met de originele foto. Daarom kan deze kunstvorm niet bestaan zonder een foto.
In deze kunstvorm moet de kunstenaar in staat zijn om nauwkeurig verandering en beweging van het frame vast te leggen in de foto op het doek. In de twintigste eeuw zijn kleine veranderingen te zien van het kunstwerk dat op dezelfde wijze gemaakt wordt in de negentiende eeuw, genaamd trompe l’Iel schilderijen. Deze schilderijen zijn, ten opzichte van fotorealisme, zeer ondiepe stilleven beelden in vergelijking met de kunstbeweging van nu, die meer diepte in de ruimtelijke voorstellingen bevat. Deze kunstbeweging gaf geboorte aan een heleboel artiesten. Onder de pioniers vallen onder andere Tom Blackwell, Don Eddy, en Chuck Close.
Veel mensen vragen zich af wt het punt is van deze kunstbeweging. Waarom maakt men niet gewoon een foto, laten het vergroten en doen het in een frame? Waarom maken we met het huidige snelle leven en de technologie die steeds veranderend en snel verbetert niet gewoon een foto, slaan deze op in de computer, bewerken het met behulp van Adobe of Picasa en laten het eruit zien als een schilderij? Veel mensen denken aan deze vragen met betrekking tot deze kunststroming, het doel is echter een beetje moeilijk te begrijpen. Het antwoord ligt in de kunstvorm. Heel vaak produceert het een beter beeld dan een camera of een spiegelreflex doet. Af en toe, vooral wanneer de kunstenaar zeer bekwaam is, zijn de schilderijen uit dit genre realistischer. “Meer dan echt” is het gezegde voor deze kunststroming. Het is in het proces van het maken van het kunstwerk dat de kunstenaar erin legt wat hij wil maken. Hij voegt dingen eraan toe of laat dingen verdwijnen die hij niet in het eindproduct wil.
Mark Traston is een kunstenaar die wordt geassocieerd met portret schilderen. Het bedrijf is gespecialiseerd in het creëren van een schilderij van een foto. Elke portret kunstenaar is gespecialiseerd in een bepaald gebied met inbegrip van academische portretten, dier portretten, familieportretten en executive portretten.